İran, Altın Palmiye ödüllü yönetmen Cafer Penahi'yi 'devlete karşı propaganda faaliyetleri' yürüttüğü iddiasıyla bir yıl hapis cezasına çarptırdı ve yurt dışı yasağı getirdi. Gıyaben verilen bu karar, ünlü yönetmenin avukatı Mustafa Nili tarafından da doğrulandı. Birgün'ün haberine göre, Penahi’nin avukatı Nili, cezanın yanı sıra iki yıl süreyle yurt dışına çıkış yasağı ve yönetmenin her türlü siyasi veya sosyal gruba üyeliğinin yasaklandığını belirtti. Ayrıca, bu karara itiraz edeceklerini de ifade etti.
Açlık Grevi Yaptı
Bu yıl Cannes’da ‘It Was Just An Accident’ filmiyle Altın Palmiye kazanarak büyük bir başarıya imza atan 65 yaşındaki muhalif yönetmen, son filmini çekmeden önce tutuklanmış ve ardından açlık grevine başladıktan sonra serbest bırakılmıştı. 2003 yılından bu yana baskıcı İran makamlarıyla sık sık karşılaşan Penahi, iki kez hapse girmiş ve “devlete karşı propaganda” suçlamasıyla film yapmasının yasaklandığı dönemler yaşamıştır.
Yedi Ay Cezaevinde Kaldı
Penahi, 2022-2023 döneminde, arkadaşı ve yönetmen Muhammed Resulof’un tutuklanmasını protesto etmek amacıyla yedi ay cezaevinde kalmış, ancak tüm bu baskılara rağmen film çekmeye devam etmiştir. Bu zorlu süreçte 'This Is Not a Film', 'No Bears' ve 2015 Berlin Film Festivali’nde Altın Ayı kazanan 'Taxi Tehran' gibi yapımlarla tanınmaya devam etmiştir.
Ceylan Tepki Çekmişti
İran Bağımsız Film Yapımcıları Derneği, ünlü yönetmen Nuri Bilgi Ceylan’ın totaliter İran rejiminin düzenlediği film festivaline katılma kararını eleştirmiştir. Dernek, İran rejimi tarafından 26 Kasım-3 Aralık tarihleri arasında gerçekleştirilecek olan Fajr Film Festivali’nin jüri başkanlığını üstlenen Ceylan’a, “İran İslam Cumhuriyeti yönetimindeki Fajr Film Festivali ile işbirliği yapacağınız haberi, yıllardır insancıl ve entelektüel dünya görüşünüzü yakından takip edenler arasında şaşkınlık ve üzüntü yarattı” ifadeleriyle seslenmiştir. Ceylan ise eleştirilerin ardından verdiği yanıtta, “Festivale katılmam, rejime destek olarak yorumlanmamalı. Bir festivali boykot etmek, elbette bir direniş biçimi olarak anlaşılabilir; ancak orada yaşayan insanları gösterilecek filmlerden ya da bu tür karşılaşmalardan mahrum bırakmak, hangi gerekçeyle olursa olsun, bana onları cezalandırmak gibi geliyor ve bu doğru değil.” diyerek görüşlerini dile getirmiştir.
