Almanya doğumlu Yaşar, 3 yaşında ailesiyle birlikte İzmir'e taşındı. Altı yaşında bir düşme sonucu sol göz retinası yırtıldı ve ardından ameliyat ve tedavilere rağmen bir yıl içinde görme yetisini kaybetti. Lise döneminde sağ göz retinası da bir arkadaşının çarpması sonucu zarar gördü, bu süreçte 1,5 yıl hastanede tedavi gördü ve eğitimine ara vermek zorunda kaldı.
Yıllarca bir ambalaj fabrikasında bilgisayar tasarımları yapan Yaşar, 2016 yılında görme kaybının yüzde 95'e ulaşmasıyla emekli oldu. Emekliliğinden sonra eğitimine devam etme kararı alan Yaşar, ders çalışmak için sesli kitaplar kullandı ve çocukluk hayali olan üniversite için sınava girdi. Azmi sayesinde bu yıl Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Fakültesi Almanca Öğretmenliği bölümüne yerleşti.
Yaşadığı Komik Olayları Paylaşıyor
Yaşar, sesli kitaplar sayesinde öğreniminde zorluk yaşamıyor. Okulda karşılaştığı fiziksel zorlukları ise çocuk yaşındaki sınıf arkadaşlarının yardımıyla aşabiliyor. Her gün, Konak ilçesindeki evinden otobüsle fakülteye gelen Yaşar'ı bir sınıf arkadaşı kapıda karşılıyor ve merdivenleri çıkmasında, kantin ihtiyaçlarını karşılamasında yardımcı oluyor.
Engellilere örnek olmak amacıyla gitar çalıp besteler yapan Yaşar, Karşıyaka'daki bir kafede başına gelen komik olayları aktarıyor. Ayda iki kez gerçekleştirdiği stand-up gösterilerinde engellilere yönelik toplumsal mesajlar verirken, gitarıyla da şarkılar söylüyor. Hayat boyu karşılaştığı engelleri aşma kararlılığını her zaman koruduğunu belirtiyor.
“Sınıf Arkadaşlarım Her Anlamda Destek Oluyor”
Yaşar, sınıf arkadaşlarının kendisine olan desteğini vurgulayarak, “Her anlamda destek oluyorlar. Telefonla bir haberleşme grubumuz var. Her gün bir kişiyi görevlendiriyorlar. Beni karşılayıp, ders saatleri boyunca merdivenlerden çıkmamda, kantine gitmemde ve diğer ihtiyaçlarımı karşılamamda yardımcı oluyorlar. Her gün o kişiyi değiştirip benimle beraber nasıl destek olacaklarını öğreniyorlar” diye konuştu.
Arkadaşlarının desteğinin kendisine motivasyon verdiğini ifade eden Yaşar, “Kendim dışında birçok insanın desteğe ihtiyacı var. Onlara umut verirsek, sosyal hayatta yer bulma şansımız artar. Empati kurmak yeterli değil; asıl önemli olan 'Ben onun yerindeyim ve ona nasıl yardımcı olabilirim' düşüncesidir” dedi.
“Takdir Ediyorum”
Yaşar, üniversiteden mezun olduktan sonra kendi gibi engelli bireylere Almanca öğretme hedefindedir. Sınıf arkadaşı İrem Gül, Yaşar’ın sevecen birisi olduğunu ve azmiyle kendilerine örnek olduğunu dile getirdi. Gül, “Gazi abiye yardım etmek bizim görevimizdi. Mizahi bir dille hep iletişimde kalıyor. Birlik ve beraberliğimizi artıracak bir sistem kurmamıza yardımcı oldu” dedi. Doğan Uygur ise Yaşar'ın okulunu özveriyle takip ettiğini belirterek, “Onun karşılaştığı zorlukları takdir ediyorum” ifadesini kullandı.
